De King's Own Scottish Borderers (KOSB's) was een linie-infanterieregiment van het Britse leger, dat deel uitmaakte van de Schotse Divisie.

Tegen het einde van 1941 waren alle KOSB bataljons behalve 1st 2nd en 9th in Schotland.
Vanaf de zomer van 1942 trainden 4e en 5e KOSB als bergtroepen en later als luchtlandingsinfanterie. Maar het 7de bataljon trainde voornamelijk voor de luchtlandingstaak.

Bij de geallieerde invasie van Europa in 1944 liep het 1e bataljon KOSB voorop en keerde op D-Day, 6 juni, terug naar Frankrijk en landde op 'Queen' Beach. Ze vochten door Normandië en rond Caen tot de stad capituleerde en rukten toen noordwaarts op door België en Nederland naar de Rijn en Bremen.

Het 4de en 5de bataljon kwamen in de herfst van 1944 in de Lage Landen terecht en namen deel aan de felbevochten aanvalslandingen op het eiland Walcheren, aan de monding van de Schelde. Daarna vochten ze door naar Duitsland, waar ze een belangrijke rol speelden in operatie Blackcock en ook deelnamen aan de verovering van Bremen.

Het 6de bataljon landde op 15 juni 1944 op de stranden van Normandië en nam deel aan de gevechten rond Caen en de rivier de Odon. Terwijl ze door Frankrijk, België en Nederland vochten en de Siegfriedlinie overstaken, rukten ze over de Rijn op naar Duitsland.

De 7de KOSB werden zweefvliegtuigtroepen bij de 1st Airborne Division en in september 1944 werden ze naar de landingszone gevlogen ten westen van het dorp Wolfheze, vlakbij Arnhem. Bij boerderij Johannahoeve en later bij Het Witte Huis werd het bataljon samen met andere luchtlandingstroepen omsingeld door een vijandelijke troepenmacht die superieur was in aantal en uitgerust met tanks. Ze vochten dapper maar hadden nooit echt een kans. Toen op 25 september het bevel gegeven werd om terug te trekken, was het 740 man sterke bataljon gereduceerd tot 4 officieren en 72 manschappen. De verliezen van de KOSB bij Arnhem, 90% gedood en gevangen genomen, waren de op twee na hoogste van alle bataljons in de strijd.